Genelde huzursuzluktan beslenen biri olarak yuzde yuz ic huzuruna denk geldigim kisa ve nadir anlari dondurmayi cok seviyorum. Bunu yaziyorum ki, yeniden okudukca ya da denk geldikce, planlardan, olanlardan, olacaklardan, amaclardan, hedeflerden, kucuk ve buyuk hesaplardan kafami kaldirip azicik nefes almayi hatirlayabileyim.
Bahreyn’de bilmem ne denizine karsi 17. kattaki odamda sampuan kokusu, spor yorgunu bacaklar, el yakan bir kupa icinde basit uyduruk bir kahve, telefonumda guzel bir muzik ve bugun sadece bana ait tam 60 dakikami herhangi bos bir gundeki bir suru saatten cok daha dolu dolu ve huzurlu gecirmis olmanin verdigi enerji.
Kalan 13 dakikamda istedigim hayali kurabilirim.
See ya.
Anlat Anlat Bitmiyor 